เรียนอาจารย์มีชัยที่เคารพ

ผมวิชยานนท์ สุทธโส ประธานสภาคณาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครครับ ผมคงไม่มีคำถามที่จะถามอาจารย์ครับผมคิดว่าในหลายเรื่องผมรับรู้และเข้าใจได้เป็นอย่างดี 81 วันในการดำรงตำแหน่งประธานสภาคณาจารย์ ทำให้ผมรู้ว่ายังมีอีกหลายเรื่องที่เราไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้บนฐานความรู้สึกของตนเองหรือของกลุ่ม 81 วันที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นและทำให้ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมอยากทำและเป็นสิ่งที่ท้าทายที่สุดของผมคือการที่ได้บอกกล่าว พูดคุยกับประชาคมพระนครให้ทุกฝ่ายเกิดความเข้าใจกัน ขัดแย้งกันน้อยลง และมีความรู้สึกที่ดีขึ้นกับผู้บริหาร มันมีความสุขมากกว่าการที่ได้ดำรงตำแหน่งประธานสภาคณาจารย์ ผมรู้สึกว่าผมได้ทำงานอย่างเสรี และเพิ่งรู้ว่าเมื่อทุกฝ่ายเริ่มผ่อนคลายท่าทีต่อกันบรรยากาศในองค์กรก็เร่มดีขึ้น ช่องว่างระหว่างกลุ่มก็ลดลง เรื่องดังกล่าวอาจยังแสดงภาพไม่ชัดในสายตาคนอื่นแต่มันชัดเจนในความรู้สึกของผม ด้วยความตั้งใจว่าเมื่อหมดวาระผมก็จะยังสร้างให้มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครมีบรรยากาศต่อกันที่ดีขึ้น สิ่งที่ผมลืมไปในห้วงตลอด 2-3 ปีที่ผ่านมาคือเรื่องอุดมการณ์ผมมุ่งแต่หน้าที่ที่ตนเองต้องรับผิดชอบแต่เมื่อฟังอาจารย์พูดเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา ทำให้ผมรู้สึกถึงมันอีกครั้งและผมจะทำตามที่ผมตั้งใจไว้

ผมคงเป็นเลือดใหม่ของพระนครที่จะตั้งใจทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์ด้วยความซื่อสัตย์ และจะรอเวลาที่จะคอยผ่องถ่ายหน้าที่จากรุ่นพี่ๆในลำดับถัดไปแต่ในห้วงนี้ผมคงทำได้คือการสร้างบรรยากาศในความเข้าใจที่ดีต่อกันขององค์กรตามความต้องการของผมต่อไปครับ

ขอบพระคุณอาจารย์ครับในมุมมอง หลักคิด และคำสั่งสอนที่ผ่านมาถึงผมผมจะจำไว้ว่าครั้งหนึ่งผมได้เรียนรู้จากคนสำคัญของชาติและจะจดจำทุกเรื่องราวไว้สอนและบอกต่อกลับน้องๆและคนรุ่นหลังต่อไปและจะปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายด้วยความซื่อสัตย์ตลอดไปครับ

ปีใหม่นี้ผมขอให้อาจารย์มีความสุขและมีสุขภาพที่ดีอย่างนี้ตลอดไปครับ

     ผมดีใจที่มีส่วนทำให้อาจารย์ยังยึดมั่นอยู่ในอุดมการณ์ของอาจารย์ต่อไป และที่สำคัญความรู้สึกที่จะทำให้องค์กรมีสภาพที่อบอุ่นและเป็นกันเอง ผมยังเชื่อมั่นอยู่เสมอว่าเมื่อเราทำให้องค์กรดี ผลดีนั่นย่อมจะตกแก่ทุกคนในองค์กรเสมอ

      ผมมีความสุขใจที่ได้ทำงานกับทุกคนในราชภัฏพระนคร เพราะได้เห็นมาโดยตลอดว่า บุคลากรที่เข้ามาทำหน้าที่ในสภา ทุกฝ่าย ต่างได้ตระหนักถึงภาระหน้าที่ที่จะต้องทำงานร่วมกัน ให้เกียรติ์ซึ่งกันและกัน และที่สำคัญรับฟังความคิดเห็นของกันและกันอย่างมีเหตุผล   ในชีวิตของทุกคนย่อมเป็นของธรรมดาที่จะไม่อาจผลักดันให้สิ่งที่เราคิดว่าดีได้รับการยอมรับเสมอไป เพราะบางทีสิ่งที่ดีนั้น ก็อาจไม่ดีแก่ทุกองคาพยพ ซึ่งเราจะละเลยไม่ได้  ยิ่งองค์กรยิ่งใหญ่ ความหลากหลายในความต้องการก็ย่อมมีมาก  บางทีจึงต้องทำในสิ่งที่พอเป็นไปได้ ให้ทุกคนได้รับประโยชน์ตามควรแก่กรณี

      ที่นี่เป็นแห่งแรกและแห่งเดียวที่ผมได้ลงไปช่วยทำงานให้ด้วยตนเอง ไม่ใช่แนะนำแต่เพียงอย่างเดียว อย่างที่อาจารย์ก็เห็นนั่นแหละ  เพราะเห็นว่าทุกคนมีความตั้งใจดี มีเหตุผล และพร้อมที่จะเรียนรู้ (แม้จะต้องอดทนฟังคนแก่บ่นบ้างเป็นบางครั้ง)

      อาจารย์ได้ทำหน้าที่ของอาจารย์ แม้ในช่วงระยะเวลาสั้น ได้อย่างสมบูรณ์และน่านับถือ ผมขอให้อาจารย์รักษาสิ่งดี ๆ นี้ไว้ตลอดไป

     ปีใหม่ขอให้อาจารย์ประสบแต่ความสุขความเจริญ และก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป เพื่อจะได้เป็นกำลังสำคัญของมหาวิทยาลัยของเราต่อไป