ดิฉันกับหัวหน้างานเคยทะเลาะกันมาก่อน เพราะดิฉันเห็นว่าเขาทำไม่ถูก ชอบใช้อารมณ์กับลูกน้องบ่อย ๆ เกือบตลอดเวลา และทุกวันเลยก็ว่าได้ จะเข้าไปปรึกษาอะไรทีก็ต้องดูก่อนว่าหน้าหวิกหรือเปล่า บางครั้งปรึกษาก็โดนตวาด  และก็ตวาดไม่เลิกที่ ต่อหน้าคน ต่อหน้าที่ประชุม ไม่เคยละเว้น วันนึงทนไม่ไหวก็เลยพูดกับเขาตรง ๆ ว่าเครียด ทำให้เบื่องาน ทุก ๆ คนในหน่วยก็เครียด มีน้องคนนึงมานั่งร้องให้เพราะเขา เขาหาว่าเซ้นซิทีฟ เขาก็เลยโกรธ เป็นเวลา 2 ปี  ตลอดเวลาที่โกรธกัน เขาพยายามขัดขวางไม่ให้ได้รับความก้าวหน้า เจอกันไม่มองหน้า ไม่มีการสั่งงาน ถึงปลายปีก็ประเมินผลให้ต่ำ บอกว่าไม่มีผลงาน แต่ต่อมาปีที่ 3  ดิฉันเริ่มเหนื่อยและก็คิดว่าการให้อภัยมันน่าจะเป็นกุศลจึงเป็นฝ่ายกล่าวคำขอโทษเขาก่อน ตอนจะขอโทษเขายังคิดอยู่เลยว่าเขาจะตวาดอีกหรือเปล่า คือเดาอารมณ์ไม่ถูก (เฟื่องอารมณ์มาก ๆ ) ปีหลัง ๆ ดูเหมือนเขาจะดี แต่ก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย การทำงานหากมีข้อผิดพลาด ก็จะเขียนภาษาบ้าน ๆ คือ "แดกดัน" สื่อารมณ์ลงมาในถ้อยคำทุกครั้ง

วันหนึ่งที่ทำงานได้ประชุมพนักงานและขอความร่วมมือว่าเพื่อประหยัดพลังงาน จึงขอให้ทุกคนทำงานในเวลาทำการให้เต็มที่ และไม่ให้อยู่ทำงานในตอนเย็นหรือวันหยุด หากใครจะขอมาทำก็ต้องทำเรื่องขออนุมัติอย่างเป็นทางการ (เป็นการขอความร่วมมือไม่ได้ออกเป็นกฏข้อบังคับ)  ซึ่งแต่เดิมดิฉันก็ทำเรื่องขออนุมัติมาวันหยุด แต่พอระยะหลังทำเรื่องขออนุมัติไปก็ตีกลับ ให้ชี้แจงเหตุผล

ในข้อความดิฉันเขียนว่า "เนื่องจากมีงานที่ยังดำเนินการไม่แล้วเสร็จ จึงขออนุญาติมาปฏิบัติงานนอกเวลาทำการ โดยไม่เบิกค่าตอบแทน ในวันที่...ระหว่างเวลา...ถึงเวลา... ทั้งนี้ดิฉันจะดูแลเรื่องความปลอดภัยของทรัพย์สินของหน่วยงาน และการประหยัดพลังงานโดยเคร่งครัด"  หัวหน้าเขาก็ไม่เซ็นให้ ดิฉันก็เลยไม่ขออีกเลย ถึงวันหยุดดิฉันก็เข้ามาทำงานเลย โดยในวันดังกล่าวก็มีพนักงานคนอื่น ๆ เข้ามาทำงานเหมือนกัน แต่เขาบอกว่าเขาขอหัวหน้าแล้ว ซึ่งฝ่ายเขาขอปากเปล่าหัวหน้าเขาก็อนุญาต บางหน่วยมาทำแบบเบิกค่าตอบแทน แต่ดิฉันไม่เคยคิดเบิก คิดเพียงอยากให้งานแล้วเสร็จเท่านั้น

วันนี้ มีคนแอบมากระซิบว่า หัวหน้าดิฉัน กำลังจะเล่นงานดิฉัน โดยจะรวบรวมหลักฐาน และให้ รปภ. คอยตรวจสอบมาดิฉันเลิกงานกลับบ้านกีโมง มาทำงานวันหยุดวันไหนบ้าง เขากล่าวหาว่าดิฉันมีงานนิดเดียวแล้วอยู่เย็นทำไม   คนมาบอกพูดว่า "นอกจากเขาจะเล่นงานเธอที่เธอทำงานนอกเวลาทำการแล้ว  เขาจะเล่นงานเธอว่าเธอนอนค้างที่ทำงานด้วย " 

ดิฉันยอมรับว่าระยะหลังนี้กลับบ้านดึกทุกวันเลย เพราะมีงานเกี่ยวกับประชุมวิชาการ ที่จะต้องส่งผลประเมินไปให้ผู้เขียนบทความนำไปแก้ไข โดยพิมพ์ข้อเสนอแนะส่งผ่านทางอีเมล์ เนื่องจากที่บ้านคอมพิวเตอร์เสีย และดิฉันก็เห็นว่างานนี้เร่งด่วนใกล้ถึงวันประชุมแล้ว หากไม่รีบดำเนินการ มันจะไม่ทัน มีผู้เขียนบทความส่งมาเกือบหนึ่งร้อยคน แต่ผลประเมินทะยอยมาเรื่อง ๆ เนื่องจากเพิ่งได้รับผลการประเมินมาจากผู้ประเมิน ดิฉันจึงรีบพิมพ์ข้อเสนอะแนะผ่านอีเมล์ส่งทุกคืน โดยจะปรากฏอีเมล์ที่ดิฉันส่งถึงผู้เขียนพร้อมระบุเวลาอยู่ในเครื่องด้วยหากจะตรวจสอบอีเมล์ที่ใช้ เนื้อหาก็คือเรื่องงานทั้งหมด  ไม่มีเรื่องส่วนตัวเลย 

สำหรับเรื่องที่จะถูกกล่าวหาว่ามานอนค้างที่ทำงาน คือดิฉันต้องพาลูกมาโรงเรียน ดิฉันนั่งแท็กซี่จากบ้านตี 5 ครึ่ง มาถึงที่ทำงานก็ประมาณ 6.30 -6.40 น. ทุกวัน และเกือบทุกวัน หัวหน้าดิฉันมาถึงที่ทำงานก็จะเห็นดิฉันนั่งอยู่ที่ทำงานแล้ว  ดิฉันคิดว่านั่นคงเป็นสาเหตุให้เขาคิดว่าดิฉันนอนค้างที่ทำงาน แต่ รปภ. ที่หน้าหมู่บ้านดิฉันเป็นพยานให้ดิฉันได้ เพราะดิฉันใช้บริการ รปภ.หน้าหมู่บ้าน เรียกแท็กซี่ให้ทุกเช้า

ดิฉันทำงานไม่มีความสุข และต้องคอยระแวงอยู่ตลอดว่าเมื่อไหร่เขาจะแทงข้างหลังแบบจู่โจมอีก คนมาบอก เขาบอกว่า ให้เธอรู้ไว้จะได้ตั้งตัวทัน เพราะเขาเขียนเหตุผลเป็นหลักเป็นการเก่งมาก ผู้ใหญ่ระดับสูงต้องเชื่อเขา 

อยากถามว่า หากเขายื่นเรื่องฟ้องจะแก้ไขอย่างไร เอกสารการทำงานในอีเมล์ สามารถเอามายืนยันการอยู่ทำงานจริงได้ไหม และหากหัวหน้าพยายามหาเรื่องโน้นเรื่องนี้มากลั่นแกล้งอยู่เรื่อย ๆ ดิฉันทำงานไม่มีความสุข จะทำอย่างไร แจ้งความตำรวจได้ไหม ฟ้องใครได้บ้าง  เพราะขนาดหัวหน้าระดับสูงกว่าเขา เขายังไม่เกรงใจเลย ตรงกันข้ามหัวหน้าระดับสูงกลับเกรงใจเขาแทน

ช่วยแนะนำหน่อยเถอะ ร้ายจริง ๆ เอาความไม่ชอบส่วนตัวมาคอยจับผิดตลอดเวลาอย่างนี้ ใครจะไปมีความสุขกับการทำงาน