ผมทำงานอยู่สำนักงานสหกรณ์จังหวัดระยอง  เป็นนิติกร  ทำงานด้านเอกสาร  ให้คำปรึกษาเกี่ยวกับกฏหมายสหกรณ์  และให้คำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องต่างมากมาย ส่วนใหญ่เวลาผมจะตอบผมคิดนาน พอสมควร ถ้าผมไม่แน่ใจผมก็บอกว่าผมไม่แน่ใจขอมาตอบวันหลังได้ไหม  และมีบางทีที่พวกเค้าไม่มาถามเราในเรื่องที่เรารูแต่เผอิญเราได้ยินเราก้อคิดในใจนะว่าทำไมไม่มาถามเรา  และการตอบคำถามส่วนใหญ่ผมจะเปิดตำราประกอบกลายเป็นว่าเราไม่แน่จริงอีก  ล่าสุดหูเราดีเกินไปมั้งเผอิญได้ยินมันไม่รู้เรื่องหรอกมันน่ะรู้แค่งูๆปลาๆ  คำว่ามันน่ะหมายถึงผม   ผมรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ไอ้เราแค่เด็กจบใหม่ไม่มีตั๋วทนาย  ไม่มีเน   เครียด

จะมัวไปน้อยใจให้เสียเวลาอยู่ทำไม ทำงานมาพอสมควรก็น่าจะรู้หรือจับทางได้ว่าปัญหาส่วนใหญ่เกี่ยวกับอะไร เวลากลับบ้านก็หาหนังสือที่เกี่ยวข้องมาอ่าน ๆ ไว้ โดยเฉพาะกฎหมายที่เกี่ยวกับสหกรณ์ และ ประมวลกำหมายแพ่งฯ อ่านไปบ่อย ๆ เข้าก็เข้าใจและจำได้เองแหละ