อาจารย์ขา.. ได้เห็นคุณสุเทพประกาศสักครู่นี้ว่า หากปชช.ไม่ออกไปร่วมในวันจันทร์ที่จะถึง ก็จะเข้ามอบตัวกับตำรวจ..ขณะเดียวกันรัฐบาลก็ไม่พิจารณาต้นเหตุที่ทำให้เกิดปัญหา ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. ส่วนตัวรู้สึกว่า ประชาชนเหมือนเป็นตัวประกันของปัญหา ไม่ว่าเห็นด้วยเห็นต่างกับวิธีการแก้ปัญหาของทั้งสองฝ่ายหรือไม่อย่างไร..เราก็ถูกตรึงไว้กับทางแก้ของทั้งสองฝ่ายที่ไม่มีหนทางอื่นให้ได้เลือกเลย..
อยากรบกวนถามอาจารย์ว่า ในสภาพการณ์แบบนี้ เรามีทางแก้เดียวจริงๆอย่างที่ทั้งสองฝ่ายคิดกันเท่านั้นหรือคะ?
น่าห่วงใยประเทศและคนไทยเหลือเกิน
ด้วยความเคารพเป็นอย่างสูง
พศวีร์ เกียรติบุญเลิศ
สื่อมวลชนอิสระคนนึง
ประชาชนแต่ละคนย่อมมีสิทธิคิดและมีความเห็นเป็นของตนได้เสมอ ไม่จำเป็นต้องไปเห็นด้วยกับใครโดยฝืนใจ แต่ถ้าบังเอิญความเห็นของเราไปตรงกับของใคร ก็ไม่มีอะไรห้ามไม่ให้เราไปร่วมกับเขาจะได้เกิดพลัง แต่ถ้าเห็นด้วยเพียงครึ่งเดียว ก็ต้องชั่งนั้ำหนักดูว่า เราจะยืนยันความเห็นของเราไปโดดเดียว เพื่อรักษาหลักการของเราเอาไว้ หรือจะรักษาไว้แต่เพียงหลัก ๆ ส่วนรายละเอียดปลีกย่อย ก็ต้องยอมรับฟังความเห็นของคนอื่นบ้าง ถ้าโดยหลักแล้วเห็นว่ารัฐบาลทำถูกต้องแล้วตรงกับสิ่งที่เราคาดหวัง ก็ต้องแสดงออกให้รัฐบาลเห็น รัฐบาลจะได้มีกำลังใจในการทำงานตามทิศทางนั้น ๆ ต่อไป แต่ถ้าเราเห็นว่ารัฐบาลทำไม่ถูก ไม่ตรงกับที่เราคิดไว้ ถ้าความไม่ถูกนั้นเป็นเพียงเล็กน้อย พอยอมได้ ก็ยังต้องเชียร์รัฐบาลอยู่นั่นเอง แต่ถ้าเห็นว่าสิ่งที่รัฐบาลทำนั้นไม่ถูกต้อง และเป็นเรื่องร้ายแรงจนบ้านเมืองจะเสียหาย ก็ต้องแสดงให้รัฐบาลเห็น รัฐบาลจะได้รู้ตัว และถ้าไม่อยากโดดเดี่ยว ก็ต้องไปร่วมกับคนอื่น ๆ ที่เขาเห็นทำนองเดียวกันกับเรา เพราะเวลาที่บ้านเมืองเสียหายนั้น คนที่เสียหายจริง ๆ และเลือดตากระเด็นคือพวกเราที่เป็นประชาชนนั่นเอง
ขออย่างเดียว อย่าอยู่เฉย เพียงเพราะคิดว่าใครมาก็โกงหรือใช้อำนาจอย่างไม่เป็นธรรมเหมือน ๆ กัน เพราะเท่ากับยอมศิโรราบต่อความหายนะและความทุจริต หรือการใช้อำนาจอย่างไม่เป็นธรรม เพราะอันที่จริงแล้ว ไม่ว่าใคร หรือพรรคไหน ถ้าทำอย่างนั้น ก็ต้องร่วมกันแสดงให้ปรากฏ ต่อไปเขาจะได้ไม่กล้าทำกันอีก แต่ถ้าเรานิ่งเฉยคนเหล่านั้นก็จะได้ใจ นึกว่าทำถูกใจประชาชนแล้ว แล้วก็คงตั้งหน้าตั้งตาทำกันต่อไป จนเราหมดตัว แต่ถ้าคิดว่า คนเหล่านี้เก่ง โกงจนรวย สมควรแก่การยกย่อง กราบไหว้บูชา ก็ไม่ต้องทำอะไร อยู่เฉย ๆ คอยชื่นชมบารมี และรอคอยโอกาสเผื่อเขาจะเอาเข้าเป็นพรรคพวก ได้เศษได้เลยกับเขาบ้าง ถ้าเป็นอย่างนั้นก็แล้วไป ไม่มีใครบังคับได้
