1. เจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ ก็คือ ความมุ่งหมายหรอความหมายของบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ  ตามที่เห็นได้จากตัวบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญนั้นเอง

2. ถ้ายึดถือหลักการตีความตรงไปตรงมา ก็ย่อมอยู่ในฐานะเดียวกัน เพราะต่างก็ต้องยึดถือความที่ปรากฏในบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ สำหรับคนร่างอาจจะรู้ว่าตนต้องการอย่างไรในการเขียน แต่ถ้าเขียนแล้วไม่ตรงตามที่ต้องการ ก็อาจถูกตีความไปเป็นอย่างอื่นได้

3. ใช่

4. เพราะคณะกรรมการสิทธิมนุษยชน ยึดโยงกับอยู่กับปฏิญญาสากลที่ประเทศไทยยอมรับนับถือ  นอกจากคุณสมบัติอันมีลักษณะทั่ว ๆ ไปแล้ว จึงต้องเปิดให้ไปบัญญัติขึ้นเป็นการเฉพาะในกฎหมายลูก เพื่อให้สอดคล้องกับปฏิญญาดังกล่าว อันได้แก่ หลักการปารีส และเหตุที่ไม่เขียนหลักการนั้นใน รธน.ของไทย ก็เพราะไม่รู้ว่าหลักการนั้นวันข้างหน้าจะมีเปลี่ยนแปลงหรือเพิ่มเติมอีกหรือไม่ หากมีจะได้ไม่ต้องมาแก้ไขรัฐธรรมนูญของไทย

๕. ตอนที่เขียน ก็มุ่งหมายว่า จะให้อยู่หรือไม่เพียงใด ให้เป็นไปตามกฎหมายลูก โดยยังต้องอยู่ภายใต้หลักเกณฑ์ในเรื่องคุณสมบัติและลักษณะต้องห้ามตามที่รัฐธรรมนูญกำหนดไว้ เพราะเมื่อรัฐธรรมนูญเดิมยกเลิกแล้ว และบัญญัติรัฐธรรมนูญใหม่ องค์กรที่มีอยู่ตามรัฐธรรมนูญเดิม ปกติจะต้องหมดสิ้นไปทันที เว้นแต่จะเขียนรองรับไว้ให้อยู่  ในการเสนอร่างกฎหมายลูก จึงได้เสนอว่าถ้ามีคุณสมบัติครบถ้วนและไม่มีลักษณะต้องห้ามตามที่ รธน.กำหนด ก็อยู่ต่อไปได้ตามระยะเวลาที่เคยมี  แต่มาบัดนี้ ศาล รธน. ท่านว่า กฎหมายลูกจะยกเว้นบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญได้โดยไม่ต้องเขียนไว้ให้ชัดแจ้ง ก็ต้องถือว่าเป็นที่สุด