ขออนุญาตเรียนถามท่านอาจารย์ครับ ข้อเท็จจริงมีดังนี้

นาย ส ขณะดำรงตำแหน่ง นายกเทศมนตรี ได้กระทำละเมิดต่อเทศบาล พ จนเทศบาล พ ได้รับความเสียหาย เป็นจำนวนเงิน 7xx,xxx บาท ผู้ว่าราชการจังหวัด ข จึงแต่งตั้งคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิดทางละเมิด ขึ้นมาทำการสอบสวนหาเพื่อหาตัวผู้รับผิดชอบ ซึ่งคณะกรรมการฯ พิจารณาแล้วมีความเห็นให้ นาย ส ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่เทศบาล พ เต็มจำนวนความเสียหาย คือ 7xx,xxx บาท แล้วส่งสำนวนให้กระทรวงการคลังตรวจสอบ กระทรวงการคลังตรวจสอบสำนวนแล้วมีความเห็นให้   นาย ส ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนในอัตราร้อยละ ๗๐ ของมูลค่าความเสียหาย เป็นจำนวนเงิน ๔xx,xxx บาท และแจ้งผลให้ผู้ว่าราชการจังหวัด ข ทราบ

ผู้ว่าราชการจังหวัด ข ได้ออกคำสั่งจังหวัด ข สั่งให้นาย ส ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้กับเทศบาล พ ตามความเห็นกระทรวงการคลัง เป็นจำนวนเงิน ๔xx,xxx บาท นาย ส อุทธรณ์คำสั่งต่อผู้ว่าราชการจังหวัด ข ผู้ทำคำสั่ง ต่อมารัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยผู้มีอำนาจพิจารณาอุทธรณ์ ได้พิจารณาอุทธรณ์แล้วมีความเห็นให้ยกอุทธรณ์ ในขณะเดียวกันนาย ส ก็ทำสัญญารับสภาพหนี้กับผู้ว่าราชการจังหวัด ข โดยขอผ่อนชำระหนี้ให้กับเทศบาล พ เป็นรายเดือน เดือนละเท่าๆกัน โดยใช้หลักทรัพย์เป็นโฉนดที่ดินและบุคคลค้ำประกันการปฏิบัติตามสัญญาดังกล่าว และได้ผ่อนชำระหนี้ให้กับเทศบาล พ เรื่อยมา

ต่อมานาย ส ได้ยื่นฟ้องผู้ว่าราชการจังหวัด ข เป็นผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย เป็นผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๒ กระทรวงการคลัง เป็นผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๓ ต่อศาลปกครองขอนแก่น ให้เพิกถอนคำสั่งจังหวัด ข ที่สั่งให้นาย ส ชดใช้ค่าสินไหมทดแทน โดยศาลปกครองขอนแก่นพิจารณาแล้วเห็นว่าผู้ว่าราชการจังหวัด ข มิใช่หัวหน้าหน่วยงานที่ได้รับความเสียหายจากการทำละเมิด จึงไม่มีอำนาจออกคำสั่ง ดังนั้นคำสั่งที่ออกโดยปราศจากอำนาจ จึงเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย พิพากษาเพิกถอนคำสั่งดังกล่าว แต่ไม่ตัดสิทธิหน่วยงานที่เกี่ยวข้องที่จะไปดำเนินการออกคำสั่งใหม่ให้ถูกต้องตามระเบียบกฎหมาย

เทศบาล พ จึงออกคำสั่งใหม่ให้นาย ส ชดใช้ค่าสินไหมทดแทน เป็นจำนวนเงิน ๔xx,xxx บาท ให้แก่เทศบาล พ  พร้อมแจ้งให้นาย ส นำเงินส่วนที่ยังค้างชำระ มาชำระหนี้ให้กับเทศบาล พ ทั้งหมด ซึ่งโดยข้อเท็จจริง นาย ส ยังผ่อนชำระหนี้ให้กับเทศบาล พ อยู่เรื่อยมา ต่อมานาย ส พ้นจากตำแหน่ง นายกเทศมนตรีตามคำสั่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย จึงขอคืนเงินในส่วนที่ได้ชำระไปแล้ว โดยให้เหตุผลว่าเป็นมูลหนี้ตามคำสั่งเดิมซึ่งถูกเพิกถอนไปแล้ว แต่เทศบาล พ ปฏิเสธการคืนเงินให้กับนาย ส เนื่องจากเห็นว่าคำสั่งเทศบาล พ ที่ออกใหม่ตามคำแนะนำของศาลปกครอง มีผลบังคับใช้เช่นเดียวกับคำสั่งเดิมที่ถูกเพิกถอนไปแล้ว ซึ่งนาย ส มีหน้าที่ต้องชำระหนี้ให้กับเทศบาล พ จนครบจำนวน ขณะเดียวกันนาย ส ก็อุทธรณ์คำสั่งเทศบาล พ ที่ออกใหม่ตามคำแนะนำของศาลปกครองขอนแก่นพร้อมกันไปด้วย ซึ่งเทศบาล พ ได้พิจาณาอุทธรณ์เบื้องต้นแล้วมีความเห็นให้ยกอุทธรณ์ และส่งความเห็นให้ผู้ว่าราชการจังหวัด ข เป็นผู้พิจารณาอุทธรณ์ ซึ่งผู้ว่าราชการจังหวัด ข เห็นพ้องด้วยกับความเห็นของเทศบาล พ จึงยกอุทธรณ์ของนาย ส และแจ้งผลการพิจารณาให้นาย ส ทราบ จากนั้นนาย ส ได้ยื่นฟ้องนายกเทศมนตรีเป็นผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ เทศบาล พ เป็นผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๒ และผู้ว่าราชการจังหวัด ข เป็นผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๓  ต่อศาลปกครองขอนแก่น ให้เพิกถอนคำสั่งดังกล่าว ขณะนี้อยู่ระหว่างการพิจารณาของศาลปกครองขอนแก่น