ความรับผิดทางละเมิด
เรียน อาจารย์มีชัยที่นับถือ
กรรมการตรวจการจ้างปรับปรุงถนน มีความยาว ๙,๐๐๐ เมตร มีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดโครงการชัดเจนตายตัว ได้ตรวจรับงานตามข้อเท็จจริงของช่างผู้ควบคุมงานว่าถนนมีความยาว ๙,๐๐๐ เมตร ส่วนราชการต้นสังกัดที่เสนอโครงการของบประมาณก็ระบุว่าถนนยาว ๙,๐๐๐ เมตร ส่วนราชการต้นสังกัดของกรรมการท่านนี้(รพช.)ซึ่งเป็นเจ้าของงบประมาณ ได้ตั้งกรรมการรังวัดตรวจสอบมีหลักฐานการรังวัดเรียบร้อย ก็ยืนยันว่าถนนยาว ๙,๐๐๐ เมตร กรรมการท่านนี้ได้ไปตรวจโครงการเห็นว่าถนนได้ปรับปรุงจากจุดเริ่มต้นถึงจุดสิ้นสุดโครงการเรียบร้อย จึงได้ลงนามตรวจรับงานจ้างนั้น โดยยึดถือหนังสือรับรองของ รพช. การรายงานของนายช่างควบุมงาน และหลักฐานเอกสารของเจ้าของโครงการ แต่ไม่ได้ลงมือวัดความยาวของถนนด้วยตนเองอีกที เพราะระเบียบได้กำหนดว่าให้ตรวจรับงานตามเอกสารหลักฐานที่นายช่างผู้ควบคุมงานเสนอ หากมีข้อสงสัยให้ไปตรวจสอบเสนอให้มีการแก้ไข เมื่อไม่มีข้อสงสัยเพราะมีส่วนราชการถึง ๓ หน่วยงานรับรองความถูกต้องแล้ว จึงได้ลงนามรับงานจ้างนั้น ต่อมามา สตง.ได้ไปตรวจสอบได้รับแจ้งว่าถนนเส้นนั้นยาว ๘,๕๔๖ เมตร ขาดหายไป ๔๕๔ เมตร และให้กรรมการตรวจการจ้างชดใช้ทางละเมิด ได้มีการแต่งตั้งกรรมการสอบข้อเท็จจริง กรรมการมีความเห็นว่ากรรมการตรวจการจ้างไม่ต้องชดใช้ความผิดทางละเมิด แต่กระทรวงการคลังกลับสั่งให้ชดใช้และดำเนินคดีอาญากับกรรมการตรวจการจ้าง ฐานประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง
จึงขอหารือว่า
๑. การรับรองของส่วนราชการทั้งสามใช้ไม่ได้ใช่ไหม การตรวจสอบของ สตง.ถือเป็นที่สุดใช่ไหม
๒.ถ้าการรับรองของส่วนราชการใช้ไม่ได้ต่อไปการปฏิบัติราชการจะเชื่อถืออะไรเป็นหลักในการปฏิบัติ
๓.การตรวจรับงานโดยยึดถือการรับรองของ ๓ หน่วยงาน ถือเป็นการประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงหรือไม่ เพราะถ้าไม่ตามความเห็นของกรรมการสอบข้อเท็จจริง หากบกพร่องจริง(ถนนยาวไม่ถึง ๙,๐๐๐ เมตรจริงผู้รับผิดชอบชดใช้คือส่วนราชการ ตาม พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ.๒๕๓๙
ตอนนีกรรมการตรวจการจ้างเดือดร้อนมาก เพราะถูกลงโทษาทงวินัย กำลังจะต้องชดใช้ทางละเมิดและถูกดำเนินคดีทางอาญา ขอความกรุณาให้ความกระจ่างโดยด่วนด้วย จักเป็นพระคุณยิ่ง
สุมน | 
