16  ตุลาคม 2556

เรียนคุณมีชัยที่นับถือ

ขออนุญาตเพิ่มข้อมูล   (ที่จริงก็ขอตื้อถามอีกทีนั่นแหละคะ  อย่าพึ่งรำคาญนะคะ  ข้าผู้น้อยไม่มีที่พึ่งอื่นเจ้าคะ)  เพิ่มข้อมูล

คำถามที่   049656  และ  049657  คำอุทธรณ์ของอธิบดีกรมบัญชีกลางขัดข้องทางเทคนิคคะใช้วิธีตัดแปะเพื่อความรวดเร็วแต่ข้อมูลมาไม่ถึงท่าน

ในคำอุทธรณ์อธิบดีกรมบัญชีกลาง  ได้ขออุทธรณ์คำพิพากษาของศาลปกครองเชียงใหม่ว่า

                                บทบัญญัติว่าด้วยลาภมิควรได้  มาตรา  ๔๑๒  แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์  บัญญัติไว้โดยสรุปว่า   ถ้าทรัพย์สินซึ่งได้รับไว้เป็นลาภมิควรได้นั้นเป็นจำนวนหนึ่ง  ผู้ซึ่งได้รับเงินจำนวนนั้นต้องคืนเต็มจำนวน  เว้นแต่เมื่อบุคคลได้รับไว้โดยสุจริต  จึงต้องคืนลาภมิควรได้เพียงส่วนที่ยังมีอยู่ในขณะเมื่อเรียกคืน  โดยที่กรณีของผู้ฟ้องคดีนั้น  ผู้ฟ้องคดีรู้อยู่แล้วว่าเงินบำนาญรายเดือนที่ได้รับของผู้ฟ้องคดีเพิ่มขึ้นจากเดิม  แต่ผู้ฟ้องคดีมิได้สนใจที่จะติดตามว่าคือเงินประเภทใด  และมีสิทธิได้รับเงินดังกล่าวหรือไม่  มีแต่เพียงคำกล่าวอ้างด้วยวาจาว่าผู้ฟ้องคดีได้สอบถามจากเจ้าหน้าที่การเงินมณฑลทหารบกที่  ๓๓  ว่าเป็นเงินอะไร  ซึ่งเจ้าหน้าที่คนดังกล่าวได้อธิบายว่า  ทางรัฐบาลมองเห็นว่าผู้ที่ได้รับเงินบำนาญไม่ถึงห้าพันบาท  มีความเดือดร้อนด้านเศรษฐกิจจึงปรับเพิ่มเป็นเงินช่วยค่าครองชีพผู้รับเบี้ยหวัดบำนาญ(ช.ค.บ.)  โดยเมื่อรวมกับบำนาญแล้วให้ได้รับห้าพันบาททุกคน   และต่อไปก็จะนำเงินดังกล่าวเข้าบัญชีให้  และการกล่าวอ้างก็มิได้มีหลักฐานหรือมีหลักฐานเป็นหนังสือหารือเกี่ยวกับเงินดังกล่าวกับผู้ฟ้องคดีที่  ๒  แต่อย่างใด  กรณีดังกล่าวผู้ฟ้องคดีจึงไม่อาจอ้างได้ว่าผู้ฟ้องคดีเป็นบุคคลที่ได้รับเงิน  ช.ค.บ.  ไว้โดยสุจริต  อันจะนำบทบัญญัติมาตรา  ๕๑  วรรคสี่  แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง  พ.ศ.๒๕๓๙  ว่าด้วยกรณีเพิกถอนโดยให้มีผลย้อนหลัง  การคืนเงินที่ผู้รับคำสั่งทางปกครองไปได้  ให้นำบทบัญญัติว่าด้วยลาภมิควรได้มาใช้บังคับโดยอนุโลมได้

                                ดังนั้นการที่ผู้ฟ้องคดีที่  ๒  มีหนังสือกรมบัญชีกลางด่วนมากที่  กค ๐๔๒๐.๖/๔๔๘  ลงวันที่  ๗  เมษายน  ๒๕๕๓  เรื่องการเรียกเงินช่วยค่าครองชีพผู้รับเบี้ยหวัดบำนาญเกินสิทธิส่งคืนคลังที่ให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่  ๑  เรียกคืนเงินจากผู้ฟ้องคดีและนำเงินส่งคืนคลัง  เป็นการดำเนินการโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว  ขอศาลปกครองสูงสุดได้โปรดพิจารณาพิพากษาให้ผู้ฟ้องคดีคืนเงินช่วยค่าครองชีพผู้รับเบี้ยหวัดบำนาญจำนวน  ๓๒๑,๘๕๗.๒๙  บาท  ที่ได้รับไปโดยไม่มีสิทธิแก่ทางราชการต่อไป

ที่ตัวหนังสือใหญ่ๆนั้นท่านอธิบดีเขียนเพิ่มเติมเองไม่ใช้ข้อความของดิฉันคะ

ด้วยความนับถือ

แสงจันทร์