การจ่ายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุตาม พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546
มาตรา 11(11) ของพระราชบัญญัติผู้สูงอายุ 2546 ได้กำหนดให้จ่ายเบี้ยยังชีพเป็นรายเดือนอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม แต่ระเบียบคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ พ.ศ. 2552 ได้กำหนดคุณสมบัติผู้สูงอายุที่มีสิทธิได้รับเบี้ยยังชีพ และระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยการจ่ายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ พ.ศ. 2552 ได้กำหนดคุณสมบัติผู้สูงอายุที่มีสิทธิได้รับเบี้ยยังชีพไว้เช่นกันแต่มีข้อยกเว้นที่แตกต่างกับระเบียบคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ พ.ศ. 2552 ซึ่งโดยหลักแล้วการจำกัดสิทธิของบุคคลควรกำหนดไว้ในกฎหมายแม่บท ดังนั้น จึงมีประเด็นคำถามดังนี้ 1. มาตรา 11(11) ของพระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546 มีความหมายว่า ผู้สูงอายุทุกคนมีสิทธิได้รับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ ใช่หรือไม่ 2. ระเบียบคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ พ.ศ. 2552 ที่กำหนดคุณสมบัติผู้สูงอายุที่มีสิทธิได้รับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ ออกโดยอาศัยอำนาจตามกฎหมายมาตราใด 3. ระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยการจ่ายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ พ.ศ. 2552 ที่กำหนดคุณสมบัติผู้สูงอายุที่มีสิทธิได้รับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุที่แตกต่างจากที่ระเบียบคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ พ.ศ. 2552 กำหนดได้หรือไม่ เพราะเหตุใด ขอบคุณคะ | 
